yusuf hayaloğlu

hayat kısa kuşlar uçuyor diyen adama şair dendiği yerde bu adam üstaddır üstad. 1953 tunceli doğumlu büyük şair hangi şiirini sayalım bılmemkı hele ahmet kaya abımızın yorumuyla ınanılmaz oluyor be. allah rahmet eylesın tekrar mekanı cennet topragı bol olsun.

ah be baba kıymetını bılemedık :(

ah be büyük şair üstaddır mekanın cennet olsun tekrar

üstüne şair tanımam bu gönüle şiir dendimi her yol ona çıkar

ahmet kaya'nın kayınbiraderi, mükemmel ikili. zamanında ahmet kaya yusuf'un şiirlerini tesadüfen görmesiyle başlıyor birinin yazıp diğerinin söylemesi. mekanları cennet olsun.

dünyanın en büyük şairidir. bu gönülün düştüğü hemen hemen her hali güçlü yorumlarıyla kaleme almıştır

büyük şair seni de unutamadık be cok zamansız ayrıldın sımdı artık buyuk eserlerın kaldı muazzam ahmet kaya yorumuyla ıkınızde cennettesınız buna ınanıyorum ve bılıyorum nur ıcınde yatın bır daha sızın gıbı buyuk degerler gelmez. zaten haketmıyoruzda

ne güzel şeydir ölüm.demiş üstat

ovacık tunceli doğumlu zaza asıllı güzelim değeri bilinmeyen büyük bir şair, pek çok şiiri vardır dağlarda kar olsaydım, başım belada, ah ulan rıza, adı bahtiyar.. ama her güzel olan gibi küsüp, bırakıp gitti. şimdi uyuduğu topraklarda biliyordur ki ona kızan da dinler şarkı olan şiirlerini, onun yolunu kendine and edenler de. ülkedeki her güzel adam gibi yıldızlar ülkesine göç etmiştir. tanınmasına ahmet kaya vesile olmuştur. ahmet kaya'nın ilk bestelediği şiir hani benim gençliğim adlı şiiridir. ahmet bu şiiri yusuf'un cebinde bulur ve hemen eve gidip 15 dakikada besteler. öldüğünde parmaklarının sigaradan mosmor olduğu söyleniyor. ''artık sigarayı üç pakete çıkardım günde olsun gözüm olsun ne olacaksa olsun'' . gözleri intihar mavi; dağların dorukları dumanlı olur geriye dönmez savaşçılar... fırtınayla yıkanmıştır ömürleri barla yıkanmıştır yüzleri... bu yüzden asla vedalaşmaz ve kılıçlarında taşırlar şiiri! . bu yüzden sevdaları mahzundur yürekleri kallavi! alınları ihanet vurgunudur. gözleri intihar mavi..

ne demiş usta,insanların yüzlerini göremiyorum

soyadı gibi hayallerin oğlu. güzel eserler bıraktı bizlere. içli,samimi,bizden. ruhu şad olsun.

(bkz: ah ulan rıza)

(bkz: ah ulan rıza) en kralı budur bence

özledik be reis gür sesinden şiirlerini dinlemeyi özledik en çok da seni özledik

ulan seviyorum seni be nalan

daha iyi şiir okuyan varsa buyursun gelsin demeyeceğim onu kıyas konusu yapmayacağım. adam bu konuda çok başka bi' yerde. şiirleriyle büyüdüm denebilir. belki o yüzden apayrı bi anlamı var benim için. hani derler ya biz başka sevdik o yüzden başka sevemedik. ondan sonra şiir okuyan kimseyi sevemedim. şiirleri gibi ses tonunu da sevdiğim adam, ruhumdasın, iyki varsın. sen ölmedin ki hep burdasın.

" bir yer bulabilsem keşke. bir yer, seni hatırlatmayan. "

kalan kalır gibi muhteşem bir şarkının sözlerini yazan büyük insan. ruhu şad, mekanı cennet olsun. ahmet kaya'nın %51'i bu adamdı.

ahmet kaya'nın kayınbiraderi. şiirleri gerçekten etkiler insanı. ahmet kaya-yusuf hayaloğlu ortaklığından öyle güzel şarkılar çıkmıştır ki ortaya insanı en can alıcı yerinden vurur. şu şarkı benim için iyisidir.

"uyandım seni düşündüm ey yar. ey göğsümün sol yarısı."

abi ses tonunda kayboldum bu gece. merhaba nalan dedin içim yandı. ah ulan rıza dedin hayatımdan çıkan kardeşim geldi aklıma. biliyorum ki bu dünyada seni kimse anlamadı ama şiirlerin seni anlatacak, eserlerinden ilham bulacak nice aşıklar veya kardeşler. allah sana rahmet eylesin. bu gece senin gecen olsun.

--- spoiler --- vakit tamam!.. seni terk ediyorum. bu, kırık ve incecik bir veda havasıdır. tutuşan ellerimden parmak uçlarına değen sıcaklık, incinen bir hayatın yarasıdır... kalacak tüm izlerin hayatımda. gözümden bir damla yaş, sızlayıp resmine aktığında; bir yer bulabilsem keşke bir yer, seni hatırlatmayan; kan tarlası gelincik şafağında... --- spoiler ---

ahmet kaya'nın can dostu, gülten kaya hayaloğlu'nun abisidir. ahmet kaya'nın şarkılarının önemli bir kısmında izi vardır. erken kaybettiğimiz nice insandan biridir.

merhaba nalân... amortiden mi çıktın güzelim? bak yine şapşal ettin bizi... oysa ne güzel unutmuştuk ve ne güzel sona ermişti, o gerzek pembe dizi.. ne güzel okuyor bu şiiri abim.

yürek parçalayan şiirlerin yazarı

Neden halâ gelmedi, yoksa Saati mi şaşırdı bu hıyar? Gerçi hiç saati olmadı ama En azından birine sorar. Cebimde bir lira desen yok, Madara olduk meyhaneye! Ah eşşek kafam benim, Nasıl da güvendim bu hergeleye! Gelse, balığa çıkacaktık, Ne çekersek kızartıp birayla yutacaktık. Kafamız tam olunca, şarkılar döktürüp Enteresan hayâllere dalacaktık. Bu sandalı geçen hafta denk getirip Çalıntıdan düşürdük. Arkadaşlar ısrar etti, Biz de, iyi olur, bize uyar diye düşündük. Saat sekizde gelecekti, Bana birkaç milyon borç verecekti. Yoksa o nemrut karısı kaçtı da Onun peşinden mi gitti? Eğer öyleyse yandık, Gudubet gene yaptı yapacağını! Geçen sene de merdivenden itip Kırmıştı Rıza'nın bacağını. Abi, kadında boy şu kadar; Kalça fırıldak, göz patlak, kafa çatlak! Korkuyorum, bir gün ya kendini asacak, Ya horlarken Rıza'yı boğacak! Bak, şimdi acıdım, aşkolsun adama, Ben olsam, vallahi baş edemem! .. Hele beş tane velet var ki boy-boy, Allah'tan düşmanıma dilemem! Aslında iyi çocuktur Rıza, efendi huyludur, Herkesin suyuna gider. Yoksa, kalıba vursan hani, Tek başına on tane adam eder! Bir keresinde, hiç unutmam Üç-beş zibidi haraca dadandı; Rıza, sandalyeyi kaptığı gibi Herifleri hastaneye kadar kovaladı! Aynı mahallede büyüdük, aynı kızları sevdik, Aynı kafadaydık. Orta ikiden bıraktık, matematik ağır geliyordu, Biz, başka havadaydık. Aynı gömleği giyer, aynı sigaraya takılır, Aynı takımı tutardık. Fener'in her maçına iddialaşıp Millete az mı yemek ısmarladık! .. Bir tek askerde ayrıldık, Bana Bornova düştü, ona Gelibolu. Döner dönmez evlendirdiler, En büyük salaklığı da bu oldu! .. Bense hiç düşünmedim, zaten param yoktu. Hep tek tabanca gezdim. Benim beğendiğimi anam istemedi, Onun gösterdiğini ben sevmedim. Neyse, bunlar derin mevzu... Anlaşıldı, bu herif artık gelmeyecek. Ufaktan yol alayım Anam evde yalnız, şimdi merağından ölecek! .. Gittim, vurup kafayı yattım; Rüyamda gördüm, gülümseyerek geldiğini. Ne bilirdim, yolda kamyon çarpıp Hastaneye kavuşmadan can verdiğini! .. Vay be Rıza! .. Sonunda sen de düşüp gittin Azrail'in peşine! Dün, boşuna günahını almışım, Ne olur, kızma bu kardeşine! Öğlen kahvede söylediler, Rıza öldü, dediler Ne kolay söylediler! Sanki dev bir taş ocağını Kökünden dinamitleyip üstüme devirdiler! Ah dostum... o kocaman gövdene O beyaz kefeni nasıl kıyıp giydirdiler? O zalim tabutun tahtalarını Senin üstüne nasıl böyle çivilediler? Yani sen şimdi gittin, yani yoksun, Yani bir daha olmayacak mısın? Yani bir daha borç vermeyecek, Bir daha bira ısmarlamayacak mısın? Peki, beni kim kızdıracak, Kim zar tutacak, kim ağzını şapırdatacak? Peki, beni bu köhne dünyada Senin anladığın kadar kim anlayacak? Ulan Rıza... ne hayâllerimiz vardı oysa, Ne acayip şeyler yapacaktık... Totoyu bulunca dükkân açacak, Adını Dostlar Meyhanesi koyacaktık. Talih yüzümüze gülecekti be! .. Karıyı boşayıp sıfır mersedes alacaktık. Hafta sonu iki yavru kapıp Boğaz yolunda o biçim fiyaka atacaktık! Ah ulan Rıza... bu mahallenin, Nesini beğenmedin de öte yere taşındın? Ara sıra gıcıklaşırdın ama inan ki, Benim en kıral arkadaşımdın! .. Ah ulan Rıza... ben şimdi, Bu koca deryada tek başıma ne halt ederim? Senden ayrılacağımı sanma, Bir kaç güne kalmaz, ben de gelirim! .. Yusuf Hayaloğlu https://youtu.be/H_O7wj2nzyI her okuduğumda ve yahut dinlediğimde ağlama sebeb olan en kral abimizin en kral şiiridir..

''vurulan kuşun kan damlayan körpe kanatlarında en çok soruyorum seni ah… yoksun...''

"hangi su bağışlatır? hangi musalla temizler seni?"

--- spoiler --- bu öğlen kahvede söylediler, rıza öldü dediler, sanki dev bir taş ocağını kökünden dinamitleyip üstüme devirdiler --- spoiler --- (bkz: ah ulan rıza) allah rahmet eylesin.. güzel insandı..

(#2253569) bu entride bahsedilen söz yusuf hayaloğlu şiiridir. --- spoiler --- şimdi saat yokluğun belası sensiz gelen sabaha günaydın i̇şi gücü olanlar çoktan gittiler bir ben kaldım bir ben kaldım voltasında gecenin hiç uyumamış ben şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar utangaç boynunun kolyesi olsun buda benim sana buda benim sana ayrılırken hediyem olsun --- spoiler ---

--- spoiler --- kafamı duvara vurmadan tanıyabilmek seni, beyninin içindekileri anlayabilmek, ve yitirmeden, yüzündeki anlık tebessümü, bütün saatleri öylece dondurabilmek için, çıldırasıya paraladım kendimi... --- spoiler ---

''soytarılık etmeden güldürebilmek seni ekmek çalmadan doyurabilmek ve haksızlık etmeden doğan güneşe bütün aydınlıları içine süzebilmek gibi mülteci isteklerim oldu arasıra biliyorsun şimdi iyi niyetlerimi bir bir yargılayıp asıyorum bu son olsun bu son olsun''

“hangi anası tipli parlak çömeze hangi alemlerde kahkahanı ettin meze?” (bkz: hangi ayrılık) çok büyük sanatçı çok.

ömrümüzü kör sevdaya harcadık bu nasıl aşk nasıl sevda ah gardaş canımızı dost yoluna adadık bu nasıl aşk nasıl sevda ah gardaş halbuki biz hiç kimseye kıymadık telef olduk ömrümüze doymadık üstümüze yağan taşı saymadık lan bu nasıl dert nasıl yara ah gardaş genç ozanlar güpegündüz kül oldu bir yel esti dumanları savruldu bizi en çok bizden olanlar vurdu bu nasıl aşk nasıl sevda ah gardaş biz ölünce bize kıyanlar gelir çürür bedenimiz çıyanlar gelir puşt olup sözünden cayanlar gelir lan bu nasıl dert nasıl yara ah gardaş (bkz: ah gardaş)

(bkz: bir intihar gibi) “bir intihar gibi puşt olmuş bu sevdalar”

bir gün bu mahzun sevdadan geriye, kalırsa, sadece o hüzün kalır... sen de anladın ki, yapayalnızız. buluşmamız yasak, görüşmemiz uzak. devrilmiş kadehler gibi dönüyor başımız, neylersin... ah güzelim... incinmiş bir sesi vardır yağmurun, yanaklarına vurduğunda hissedersin. ve bir veda sözcüğü saçlarına, titreyen bir öpücükle dokunduğunda, bu anı dondurmaya yetmez nefesin. bir film sahnesi gibi, akar gider ayrılık. neylersin.. biz zaten hiçbir romanda, kendi hayatımıza rastlamadık. bütün şarkılar bizi yanlış anlatmıştı. ve bütün bulmacalar yarım bırakılmıştı. tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız. oysa tuttuğumuz balıkları bile, yeniden denize bağışlamıştık. biz hayata dair hiçbir yanlış yapmamıştık. neylersin... biz bu sonucu hak etmedik, hayır etmedik. ömrümüz bu talana lâyık değildi. bazen acı vurdu, bazen de yağmur. hiç gülmedi yüzümüz, hiç büyümedi gülümüz. bizi yalnızca akşamlar kucakladı biliyorsun, sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz... *** bir gün bu öykünün sonuna gelince, ansızın desem ki hoşça kal canım! unutursun, mecburen unutursun. yıldızlar söner, bu aşk da biter! bazı gün hatırlayınca, sessizce ağlarız. neylersin... ah bebeğim... kekremsi bir tadı vardır göz yaşının, dudaklarına sızınca fark edersin. içindeki vurgun aşklar mezarlığında, ayrılık ölümden üste yazılınca, gideni durdurmaya yetişmez sesin. bir inme gibi dolanır bedeninde pişmanlıklar. neylersin... biz zaten hiçbir sinemaya tam vaktinde yetişemedik. bütün vapurlar bizden önce kalkmıştı. ve bütün biletler biz gelmeden satılmıştı. boşuna telaşlarda yorduk günlerimizi. oysa nuh'un gemisinde bile bize yer kalmamıştı. ve hiçbir mutluluğa adımız kaydolmamıştı. neylersin... biz bu aşkı sürdüremezdik, inan, sürdüremezdik. kalbimiz bu heyecana müsait değildi. bize hep acılar kaldı, bize hep yağmur. unutmasan bile artık, unutur gibi yapacaksın. ve buruşturup buruşturup attığım kağıtlarda, hiç bitiremediğim bir şiir olarak kalacaksın... *** bazen acı dinmez, bazen de yağmur. sevgilim gülümse, her şey unutulur. suskunuz bu akşam üstü, hasrete yanmışız, neylersin...